เบื่อตัวเองที่ยังทน ทั้งๆที่รู้ ว่าไม่มีค่าใด
เบื่อตัวเองที่ไม่จำ ทั้งๆ ที่เห็น
ว่าเธอไม่เหลือแล้วเยื่อใย แม้เศษใจ
แม้เสี้ยวใจ เล็กๆ ก็ยังไม่มีฉันอยู่
มันก็รู้อยู่แก่ใจ
ให้ทำยังไงเธอก็ไม่รักกัน
ทุ่มใจลงไปได้แต่ความบอบช้ำ
ฉันมีชีวิตเพียงเพื่อรอนับวันเวลาถอยหลัง
สักวันเวลาฉันคงหมดไป
เธอกำลังเดินออกไปที่แสงสว่าง
ที่มีแต่สวยงาม
ปล่อยให้ฉันอยู่บนทางที่มืดสลัว
มีแต่ความกลัวที่กอดฉัน
ให้เหน็บหนาว ให้หวั่นใจ
สุดท้ายคงมองไม่เห็นอะไร
ไม่เห็นอะไร นอกจากความผิดหวัง
ให้ทำยังไงเธอก็ไม่รักกัน
ทุ่มใจลงไปได้แต่ความบอบช้ำ
ฉันมีชีวิตเพียงเพื่อรอนับวันเวลาถอยหลัง
สักวันเวลาฉันคงหมดไป
เป็นทุกสิ่ง เป็นทุกอย่าง
เพื่อเธอเป็นได้ทั้งนั้น
แต่แล้วทุกสิ่ง และทุกอย่าง
ก็ไม่พอจะรั้ง
ทำยังไงเธอก็ไม่รักกัน
ทุ่มใจลงไปได้แต่ความบอบช้ำ
ฉันมีชีวิตเพียงเพื่อรอนับวันเวลาถอยหลัง
สักวันเวลาฉันคงหมดไป
ไม่มีความหมายให้เธอจดจำ